بررسی تفاوت جنسیتی در طرح واره های ناسازگار اولیه و سبک های مقابله ای رویکرد طرح واره محور

مطالعه ی حاضر به بررسی تفاوت جنسیتی در طرح واره های ناسازگار اولیه و سبک های مقابله ای با رویکرد طرح واره محور می پردازد. نمونه شامل 779 نفر دانشجوی (زن=479) و (مرد=300) از دانشگاههای مختلف شهر تهران است که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه های طرح واره های ناسازگار اولیه، جبران یانگ و اجتناب یانگ بر روی آن ها اجرا گردید. معنی داری تفاوت گروهها با آزمون تی مستقل مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها حاکی از تفاوت جنسیتی معنادار در تعدادی از طرح واره های ناسازگار اولیه و سبک های مقابله ای بود. مردان در حوزه های حد و مرز مختل، بریدگی و طرد و گوش به زنگی و بازداری نمرات بیشتری از زنان نشان دادند. همچنین در سبک های مقابله ای تسلیم و جبران نیز نمرات بالاتری نسبت به زنان داشتند. در طرح واره های متعددی هم نمرات مردان از زنان، بالاتر بود. نتایج این مطالعه تا حدی با سایر یافته های پژوهشی مشابه، متفاوت است. به نظر می رسد که بالین بودن یا نبودن گروه نمونه یا در کل بافت سنجش اهمیت قابل توجهی در تفاوت جنسیتی در سازه های مختلف ذکر شده داشته باشد.